===========

কোনেও ৰঙা দলিচা পাৰি নথয় তোমাৰ বুকুৰ পদুলিত । সেয়ে তুমি মাজে মাজে নিঃসংগতা অনুভৱ কৰা । তুমি যিমানেই সপোনৰ সেউজীয়া বাটেৰে যাব বিচাৰিবি সিমানেই হালধীয়া হৈ উঠিব বাট । বাটেতে কাৰো কথা মতে মাত নিদিয়ে, কেৱল গৈ থাকে স্বাধীনভাবে, তোমাক পৰাধীন কৰি থৈ । সেয়ে তুমিও মাজে-মাজে স্বাধীনতা বিচৰা আৰু পান কৰা দুঃস্বপ্নৰ মদিৰা । কাৰণ তুমি আনৰ বাবে কান্দিব পাৰা, কান্দি উঠা গৰাখহনিয়াত নিঃচিহ্নহৈ যাব ধৰা বাটটোৰ দুৰ্গতি দেখি । অথচ তোমাৰ বাবে বাটটো বাটে-বাটে নগৈ অবাটে যায় । তাৰ পিছতো তুমি জীয়াই থকা । কাৰণ তুমি ইতিমধ্যেই মৃত । আৰু মৰিবলৈ আছেই বা কি তোৰ ! তাৰ পিছত এতিয়ানো কি নাম দিম তোৰ বুকুৰ বিষাদক ? কোন পথে লৈ যাবা সেই সময়ক ? ক্ৰমশঃ এন্ধাৰ আৰু পোহৰৰ ছয়াময়া আলোকত হেৰাই যাবা তুমি, তোমাৰ দৰে অকলে অকলে !
অথচ কাকো একো ক'ব নোৱাৰিবা । কাৰণ তোমাৰ বুকুৰ ভাষা কোনেও নুবুজে । আহা এতিয়া এই এন্ধাৰৰ সুযোগলৈ তুমি এবাৰ অশ্ৰু বোৱাই দিয়া ।

ණ কন্দৰ্পজিৎ কল্লোল